W jakich krajach mówi się po hiszpańsku?

Język hiszpański jest językiem urzędowym w aż 20 krajach, a także na Portoryko, terytorium zależnym Stanów Zjednoczonych. Rozpowszechnienie języka hiszpańskiego na cłym globie sprawiło, że stał się on jednym z najczęstszych źródeł zapożyczeń językowych - przede wszystkim w języku angielskim, ale także w języku polskim.

Język hiszpański, nie tylko w Hiszpanii

Językiem hiszpańskim jako językiem ojczystym posługuje się na świecie aż 480 milionów ludzi. Więcej użytkowników ma jedynie język chiński. Hiszpania ma tylko 47 milionów ludności, jest to więc co najwyżej 1/10 użytkowników języka hiszpańskiego. Wielu mieszkańców Hiszpanii posługuje się przy tym na co dzień innymi językami - spokrewnionymi (katalońskim, galicyjskim, aragońskim) i całkowicie odmiennymi (baskijskim i arabskim, którego używa na co dzień wielu imigrantów z północnej Afryki). Ogromna większość użytkowników języka hiszpańskiego zamieszkuje obie Ameryki - niemal całą Amerykę Południową (głównym wyjątkiem jest tu portugalskojęzyczna Brazylia) i Amerykę Środkową, a także niektóre największe kraje archipelagu Karaibów (Kuba, Dominikana, a także Portoryko). Są to byłe kolonie Hiszpanii, które uzyskały niepodległość na początku XIX wieku. Językiem hiszpańskim posługuje się też jako ojczystym 20% mieszkańców Stanów Zjednoczonych - na skutek napływu imigrantów z Meksyku liczba ta szybko wzrasta. W Stanach Zjednoczonych hiszpański to najpopularniejszy język obcy, z tego względu tłumaczenia hiszpańskie to największy rynek usług biur tłumaczeń na świecie. Wszystkie państwa, w których hiszpański jest językiem urzędowym to:

• Meksyk
• Kolumbia
• Hiszpania
• Argentyna
• Peru
• Wenezuela
• Chile
• Gwatemala
• Ekwador
• Boliwia
• Kuba
• Dominikana
• Honduras
• Paragwaj
• Salwador
• Nikaragua
• Kostaryka
• Panama
• Urugwaj
• Gwinea Równikowa

Jedynym państwem afrykańskim, którego ludność posługuje się powszechnie językiem hiszpańskim (obok tradycyjnych języków lokalnych) jest Gwinea Równikowa. Ten niewielki kraj jest ważny gospodarczo ze względu na duże złoża ropy naftowej. Język hiszpański jest szeroko znany również w Maroku, którego część była dawniej kolonią Hiszpanii - także dziś żywe, choć nie zawsze przyjazne, są relacje gospodarcze i kulturalne tych sąsiadujących ze sobą krajów. Hiszpańskojęzyczne są oczywiście także współczesne posiadłości Hiszpanii w Afryce - Ceuta, Melilla i Wyspy Kanaryjskie. Nie ma dziś natomiast krajów w Azji, w których hiszpański byłby językiem urzędowym. Filipiny były wprawdzie przez wieki kolonią Hiszpanii, obecnie jednak język hiszpański jest tam słabo znany, wyparł go język angielski i narodowy język tagalog (pilipino).

Ciekawą odmianą języka hiszpańskiego język ladino, używany przez Żydów sefardyjskich. Jest to średniowieczna wersja hiszpańskiego, pełna hebraizmów - podobnie jak język jidysz jest średniowiecznym dialektem niemieckim. Współczesny Hiszpan może się jednak stosunkowo swobodnie porozumiewać z zamieszkującymi dziś Izrael Sefardyjczykami, którzy stanowią większość ludności tego kraju.

Zapożyczenia z języka hiszpańskiego

Zapożyczenia z języka hiszpańskiego określa się jako "hispanizmy". Występują one najczęściej w języku angielskim, zwłaszcza w jego amerykańskiej odmianie, pod wpływem długotrwałych kontaktów kulturowych i dużej liczby mieszkającej w Stanach Zjednoczonych imigrantów z Meksyku. Istnieje jednak także wiele słów zapożyczonych z hiszpańskiego w języku polskim. Zdarza się też, że słowa hiszpańskie wchodzą do polszczyzny poprzez pośrednictwo angielskie (np. "aligator", "banan"). Niekiedy trudno odróżnić zapożyczenia hiszpańskie od portugalskich i włoskich - dotyczy to np. pochodzenia słowa "bryza".

Najbardziej popularne słowo zapożyczone wprost z hiszpańskiego to w języku polskim słowo "parasol". Jest to przy tym zabawne zapożyczenie - parasol to po hiszpańsku nie coś "przeciw deszczowi", ale coś "przeciw słońcu". Dawniej parasole nosiły hiszpańskie damy chroniąc się nie przed deszczem, ale przed śródziemnomorskim skwarem. Inne częste słowa przejęte z hiszpańskiego to "embargo", "patio", "kapa", "kamaryla", "tornado" i potoczne "finito". Poza tym hispanizmy to głównie tzw. zapożyczenia konieczne, nazwy przedmiotów i zwyczajów, które występują wyłącznie w kulturze krajów hispanojęzycznych - "korrida", "fiesta", "siesta", "ponczo", "ranczo", "torreador", "tortilla" i wiele innych tego rodzaju.

Za pośrednictwem języka hiszpańskiego przeszły do wielu języków europejskich także słowa indiańskie, przede wszystkim azteckie (zapożyczenia z języka nahuatl). Są to nazwy nowych produktów, np. roślin i owoców, które przed odkryciem Ameryki nie były jeszcze znane Europejczykom. Są to np. "kakao", "czekolada", "chili", "awokado", "lama". Hispanizmami są także liczne nazwy geograficzne w Stanach Zjednoczonych - w tym nazwy wielu miast, w tym największych (jak San Francisco i Los Angeles) oraz wielu poszczególnych stanów.

Tłumaczenia hiszpańskie

Niezwykłe zróżnicowanie wewnętrzne języka hiszpańskiego sprawia, że tłumaczenia z tego języka napotykają na nieznane w przypadku innych języków trudności. Jeśli interesują nas więc tłumaczenia hiszpańskie, warto wybrać więc biuro tłumaczeń, które nie specjalizuje się wyłącznie w klasycznym, czystym kastylijskim, który słyszymy na ulicach Madrytu. Kontakty Polski z krajami Ameryki są coraz bardziej ożywione. Znaczenia nabierają również trójstronne tłumaczenia hiszpańskie, polskie i angielskie, co wiąże się z popularnością hiszpańskiego w Stanach Zjednoczonych. Tłumaczenia hiszpańskie możesz zlecić na https://alingua.pl/tlumaczenia-hiszpanski/

Różnice między klasycznym językiem kastylijskim Hiszpanii a mową mieszkańców Meksyku, Argentyny czy Peru są ogromne - o wiele większe, niż np. między amerykańskim i brytyjskim wariantem języka angielskiego. Hiszpański Ameryki nasycony jest też słowami z języków indiańskich i anglicyzmami. Tłumacz z języka hiszpańskiego, w tym tłumacz przysięgły, w rzeczywistości musi nauczyć się kilku różnych języków. Na jeszcze większe trudności napotykają tłumaczenia ustne z języka hiszpańskiego. W poszczególnych krajach hiszpańskojęzycznych język różni się nie tylko gramatyką i leksyką - jeszcze większe są różnice fonetyczne. Tłumaczenia ustne i symultaniczne z hiszpańskiego wymagają więc niezwykłej biegłości, osłuchania się w wielu możliwych wariantach wymowy hiszpańskiej.